بسوی ظهور

اگر چه روز من و روزگار می گذرد
           دلم خوش است که با یاد یار می گذرد

                 چقدر خاطره انگیز و شاد و رویایی است 
                                  قطار عمر که در انتظار می گذرد

                                 به ناگهانیِ یک لحظه عبور سپید 
                                        خیال می کنم آن تک سوار می گذرد

                                                 کسی که آمدنی بود و هست، می آید
                                                     بدین امید، زمستان، بهار، می گذرد

نشسته ایم به راهی که از بهشت امید
                       نسیم رحمت پروردگار می گذرد

                      به شوق زنده شدن، عاشقانه می میرم 
                                   دو باره زیستنم زین قرار می گذرد

                                           همان حکایت خضر است و چشمه ظلمات 
                                                    شبی که از بَرِ شب زنده دار می گذرد

                                     شبت همیشه شب قدر باد و، روزت خوش 
                                          که با تو روز من و روزگار می گذرد

  از فراقت به جوانی همگی پیر شدیم
                 بی تو از وادی دنیا همگی سیر شدیم
 
                          بی خود از حادثه ی عشق تو دیوانه و مست
                                            عاشق کوی تو گشتیم و زمین گیر شدیم
 
تا که وصفی ز کمان و خم ابروی تو رفت...
                  در پی دیدن رویت همگی تیر شدیم
 
                              از کمان خانه ی زلفت همه بالا رفتیم
                                               در سراشیبی ابروت سرازیر شدیم

گو گدایان در این خانه بیایند که ما
                  از گدایی به در تو همگی میر شدیم
 
                               عاشقان همچو (( رها )) در گرو بند تو اند...
                                             جمله در حلقه ی تو در غل و زنجیر شدیم